Exipto. Xaneiro día 17-2022
O 16 de xaneiro partimos para Madrid en tren dende Pontevedra para coller o avión cara a Exipto, pero pasamos a noite en Madrid, para facelo con calma e co tempo xa que tiñamos que estar 3 horas antes da saída. O avión saíu o día 17 ás 12:45 e chegamos a Luxor ás 18:45.
Vouvos falar un pouco da miña experiencia nesta fermosa viaxe a un dos destinos turísticos máis visitados do mundo.
Comezamos cun cruceiro polo Nilo, a nosa primeira vez nun cruceiro, e foi moi agradable. O cruceiro foi do 17 ao 21, e despois fomos a un hotel no Cairo ata o 24 que volvemos de novo a Madrid, durmindo esa noite outra vez en Madrid para coller o tren a Pontevedra o 25.
Ao chegar ao barco, déronnos os respectivos camarotes e fomos cear. No grupo que nos tocou había xente nova, xente maior, pero había harmonía entre nós, eramos 23, todos en parella, menos un vasco que ía só. Ao día seguinte visitamos a Necrópole de Tebas, que está situada na parte occidental do Nilo, a actual Luxor, e fomos ao Val dos Reis, onde se atopa a tumba de Tutkhamon, non a vimos... non ía incluído na visita, pero si visitamos Deir El Bahari, coñecido como o templo da raíña Hashepsut.
Fixemos tamén unha pequena parada nos Colosos de Memmon, son dúas xigantescas estatuas de pedra que representan ao faraón Amenhotep III situadas na marxe oeste do Nilo, fronte á cidade exipcia de Luxor.
Colosos de Memmon,
Cidade, Luxor
Atravesamos a outra beira do Nilo e achegámonos aos templos de Karnak que foron construídos por distintos faraóns com Ramsés II, Seti II. Impresionante a sala hipóstila do templo de Amón con 134 columnas e destas 12 alcanzan 23m de altura.
E de Karnak fomos ao templo de Lúxor, que foi declarado Patrimonio da Humanidade en 1979, este templo foi consagrado ao deus Amón e Amón Ra.
Nesta primeira visita, tivemos un bo comezo cedo, as 6:30, e así todos os días da viaxe, pero mereceu a pena, ver a saída do sol, sen aglomeracións, xenial.
Papaventos no ceo.
Volvemos ao cruceiro e navegamos cara a Esna, cruzamos a esclusa de Esna e navegamos a Edfu, pasamos a noite a bordo.
O noso cruceiro
Navegación, vistas desde o cruceiro, as ribeiras do Nilo.
Ao día seguinte chegamos a Edfu, o templo está dedicado ao deus Horus. A cidade está situada no que durante a época grecorromana se chamaba Apolinópolis Magna. A cidade provincial de Edfu está situada a medio camiño entre Luxor (115 km) e Asuán (105 km) e 65 km ao norte de Kom Ombo.
Templo de Edfu, construído dende o ano 237 a. C. por Ptolomeo III e Euergetes I (terceiro faraón da dinastía ptolemaica), no período helenístico, a construción non se rematou ata o ano 57 a.C.
Ten 137 metros de longo por 79 metros de ancho. Os pilóns alcanzan os 36 metros nos extremos.
Columnas vexetais 
E despois fomos ao templo de Kom Ombo dedicado aos deuses Sobek, con cabeza de crocodilo, e Haroeris, (Horus o ancián) con cabeza de falcón. A súa construción comezou entre 180-145 a.C. a comezos do reinado de Filometor, e ampliada por Ptolomeo VIII e Ptolomeo XII.
O templo está dedicado a 2 deuses, todo está duplicado, ao ser completamente simétrico, posúe dúas entradas , dúas salas hipóstilas, dous santuarios, patios, camiños procesionais, salóns e capelas.
Neste templo pódense atopar moitos relevos e xeroglíficos, aínda que algúns están danados pola entrada do cristianismo na época.
Un dos gravados é o dos utensilios médicos que seguramente empregaban. Neste relevo pódese ver unha muller dando a luz
Despois de ver o templo, fomos ao museo dos crocodilos, onde se poden atopar numerosos crocodilos momificados, ademais de estatuas relacionadas co deus Sobek. Tamén vimos o seu propio Nilómetro, do que se conservan algúns.
É o 19 de xaneiro, o meu aniversario, a maior sorpresa foi que o guía, Mohamed, que era moi detallista, regaloume un colgante, o ollo de Horus, símbolo de saúde, ata me puxen nerviosa, non contaba con iso, e cando estabamos rematando de cear apareceron os camareiros cunha tarta, música, non o podía crer. Un detalle moi bonito.
O grupo co guía
Ese día tamén tivemos un baile de disfraces, déixovos un pequeno vídeo..... É un recordo que quero compartir, pasámolo ben. Rimos moito
Ao día seguinte Benito e mais eu tivemos ganas de coñecer un pouco o entorno, ir ao mercado, pero pola nosa conta, este día, un grupo foi visitar Abu Simbel, foron en autobús, a 280 quilómetros de Asuán, conseguiron erguerse moi cedo, ás 3, e pola tarde fomos xuntos a outra visita nunha feluca, un veleiro exipcio. Vouvos falar un pouco de Abu Simbel, aínda que non fomos.En Abu Simbel, hai 3.200 anos, os exipcios tallaron na rocha os maxestosos templos dedicados a Ramsés II e á súa esposa favorita, Nefertari. Un sitio arqueolóxico de templos exipcios situado en Nubia, no sur do país.
Benito e mais eu erguémonos tranquilos ese día, xa non madrugabamos como desde o comezo da viaxe, almorzamos, e despois de prepararnos fomos ver a cidade de Asuán, tivemos a mañá libre, xa que pola tarde íamos unirnos ao grupo para visitar unha aldea nubia, e viaxamos en faluca para achegarnos ao poboado, é, como xa comentei, un típico veleiro exipcio, as falucas son as embarcacións tradicionais dos habitantes destas terras. Este tipo de embarcacións e a técnica de navegación seguen sendo as mesmas que usaban os antigos exipcios.
O primeiro que fixemos pola mañá foi ir ao mercado, era enorme, compramos especias (comiño) , henna, e despois dun longo percorrido polo mercado fomos ver a cidade, e achegámonos ao obelisco inacabado, e non tiñamos moito máis tempo, adiantaron a hora da comida, despois de comer fomos todos, o grupo, á aldea nubia.
Camiño ao obelisco, ao fondo, unha mesquita
Nestas canteiras obtense o famoso granito de Asuán, tan utilizado para numerosos monumentos exipcios. A orde da súa construción atribúese á raíña Hashepsut, que gobernou Exipto durante a dinastía XVIII e foi a esposa do rei Tutmosis II.
Pola tarde, despois de comer e tomar un café na cuberta, fomos coller a faluca, o paseo é precioso.
Chegada á aldea nubia, ao comezo do deserto, cunha praia de area fina, e tres rapaces do grupo bañáronse no río, pero o noso guía quixo ensinarnos todo, entraron, bañáronse e xa tiñan que saír. A auga estaba moi fría, e fomos á casa dunha familia nubia, convidáronnos a tomar un té e unha especie de turrón, delicioso, as súas mascotas, son crocodrilos, tiñan un pequeno, unha cría, e moitos do grupo levaron o crocodilo coas mans, e sacaron unha foto con el, nós non... pero si, fixemos unha tatuaxe de henna. Ao saír da casa pasamos polas tendas que hai na rúa, foi curioso que un dos establecementos se chamase "CARREFOUR".
Chegando a aldea. A nosa faluca
Interior da casa 
Para venderche , o primeiro que che din é sen estrés, sen estrés, entra a ver... unha vez que entraches non te deixan saír, había que comprar!!! Había moita cor na rúa, nas tendas, nos camelos, na roupa da xente, nas súas casas.
A nosa tatuaxe😉
Só tiñamos esa noite no barco, ao día seguinte visitamos o templo de Philae, e pola tarde voamos ao Cairo.
O nome do templo vén do nome da illa na que se atopa a once quilómetros de Asuán.Estaba dedicado á deusa Isis, durante a época ptolemaica e romana, pero durante a construción do encoro de Asuán esta illa quedou mergullada polas augas e grazas á UNESCO foron desmanteladas , trasladadas e reconstruídas no veciño illote de Agilkia .Para chegar só podes
facelo en barco.
Son as oito e dez e imos ao templo de Philae, tamén chamado Filé
Segundo a lenda, o corpo de Osiris foi desmembrado polo seu malvado irmán Set en corenta e dúas pezas e foi Isis, co seu amor e maxia, quen conseguiu reunilos, devolvéndoo á vida. O corpo de Osiris simboliza así os corenta e dous nomes ou provincias do Antigo Exipto, de xeito que para os exipcios Osiris era a propia Terra de Exipto, un espazo sagrado que tivo que sufrir periodicamente a morte e a fragmentación que sofre a terra na estación. seca, para renacer de novo grazas a Isis, coa benéfica enchente do Nilo.
Despois da visita ao templo consagrado á deusa Isis, collemos de novo o barco e fomos ao cruceiro, comemos, xa tiñamos todos as maletas feitas, e fomos ao aeroporto de Asuán para ir ao Cairo onde nos aloxamos nun hotel. Chegariamos sobre as 18:00 horas e antes de ir ao hotel que estaba moi preto das Pirámides de Giza, paramos a cear, e dende o restaurante que xa era de noite, puidemos ver unha das sete marabillas do mundo antigo .
No Cairo aloxámonos no hotel Oasis Pyramids, eran cuartos, pódese dicir como apartamentos pequenos, todos daban a un patio, ao xardín, estaba ben, lonxe do centro da cidade, ese era o único inconveniente.
Xa estamos no día 6 da viaxe, e a primeira visita foi ir ás pirámides de Giza empezando dende as máis grandes ata as máis pequenas (pirámides de Keops, Kefrén e Micerinos), así como á Gran Esfinxe.
Ao comezo da historia de Exipto, as esfinxes representaban a forza e a sabedoría do rei. Entre todos eles destaca a Gran Esfinxe de Gizeh, erixida nos tempos da IV dinastía, a época máis gloriosa do Antigo Reino.
Unha pasada!!!!!
Cando baixabamos para facer as visitas ou cando subiamos ao autobús porque rematara , aparecían homes, mulleres, nenos sen ver de onde viñan para vender, pirámides en miniatura, figuras dos faraóns, bolsos. Ninguén ou case ninguén adoitaba mercar, e ocorréuselle a Benito, ensinarlle a uns nenos a romper a pedra e a facer lascas como se facía no paleolítico xa que o sílex era moi abundante, e díxolles que era máis doado para os turistas mercar iso, que unhas bolsas de tea, ou uns bolsos. e ves a Benito collendo cantos de silex e partíndoos intentando sacar lascas finas, os nenos aprenderon pronto e comezaron a facer as súas lascas.
E como en todas as excursións lévante a algunha tenda para que acabes comprando, leváronnos ao "museo do papiro" onde che ensinaban como se elaboraba e usaba o papiro que era o papel dos exipcios; estaba feito a partir dunha planta acuática que vive en zonas pantanosas, cuxo nome científico é Cyperus papyrus. Esta especie de carrizo, que pode acadar ata 5 metros de altura, creceu profusamente hai 5.000 anos nas ribeiras do Nilo. Tamén nos amosaron un negocio onde elaboraban esencias e perfumes. Danche unha explicación completa sobre os aromas e anímase aos turistas a que degusten os aceites esenciais fregando gotas deles no pulso.
Tamén aconsellan sobre os aceites esenciais que se utilizan en aromaterapia polas súas propiedades medicinais.
No antigo Exipto os perfumes sofisticados usábanse para o coidado persoal e nos rituais relixiosos e funerarios.
Este día, houbo outra saída pola tarde, Benito e eu non fomos, intentamos coñecer a zona, pero non había nada, aínda así, demos un bo paseo.
Pola noite houbo un percorrido en autobús e pasear polo centro do Cairo foi interesante. O guía contounos moitas anécdotas, para min o que máis me chamou a atención foi a da cidade dos mortos, que conviven cos vivos, a xente, inmigrantes que chegaron da zona do Sinaí durante a guerra con Israel, vive alí entre as tumbas. Trátase dun cemiterio musulmán no que se atopan, entre outros moitos, as tumbas reais dos mamelucos. Nesta cidade dos mortos viven máis de dous millóns de habitantes, un gran número de familias viven entre tumbas e mausoleos, moitos cairenos fixeron o seu fogar nese cemiterio e tamén crearon entre eles os seus negocios, ourives, panadeiros, peleteiros; traballan na casa e xunto co eterno descanso dos demais. Moitos dos seus habitantes conectan a luz coa da tumba dun rico e fan o propio coa auga aproveitando unhas canalizacións que pasan preto. É un cemiterio inmenso que xurdiu a partir de 1967, co conflito árabe-israelí.
Fomos unha pequena parte do grupo, que nos apuntamos á andaina, e a tomar algo no Café El Fishawy, o Café dos Espellos, situado en pleno casco histórico, a carón do zoco Khan Al-Khalili, é a cafetería máis emblemática da cidade.
Este paseo nocturno axudounos a Benito e a min a situarnos un pouco na cidade porque ao día seguinte, fomos soamente co grupo ao Museo Nacional da Civilización Exipcia xa que queriamos coñecer a cidade pola nosa conta.
Os cuartos das momias eran moi interesantes, pero a pena que non se podían fotografar, estaba moi vixiado.
Benito e máis eu, despois desta visita co grupo, fomos todo o día pola nosa conta e paseamos polo centro da cidade, tomamos un café e a media mañá fomos visitar o Museo Exipcio do Cairo, situado no corazón da cidade, na Praza Tahir; este museo foi inaugurado en 1902 nun edificio neoclásico, o ano pasado 22 das súas momias reais foron trasladadas do Museo Exipcio do Cairo á súa nova ubicación no Museo Nacional da Civilización Exipcia.
No museo estaba claro que moitas das obras aínda non foran trasladadas, pero estaban traballando niso, moitas salas tiñan caixas para o traslado, víanse os traballadores desmontando.
No paseo, fomos ver un pequeno cemiterio ortodoxo, fixen amizades, era domingo, ían vestidas ben e elegantemente, como sempre se facía o domingo.
Despois deste paseo, decidimos ir ao museo, estaba lonxe de onde estabamos, e o guía xa nos informara de como chegar e tiña que ser en metro ou taxi, decidimos ir en metro, aquí decatámonos, lamentablemente xa o sabiamos, pero entón quedaron ben claras as diferenzas entre mulleres e homes, as mulleres soas tiñan a súa propia zona na plataforma e o seu propio vagón, os turistas si, podíamos mesturarnos con eles, queda moito por loitar...
Espazo para as mulleres para esperar o metro
Chegamos ao museo, había coches de policía, preguntamos por que, e dixéronnos que era a praza das manifestacións. Pero parecía tranquilo, sen problema
.
O museo ao fondo
No museo atopamos cadros, relevos, estatuas e elementos funerarios de diferentes dinastías, pero a gran xoia é Tutankamón e todas as salas dedicadas á súa figura, dende o fermoso sarcófago ata os tesouros atopados na súa tumba. Non permitiron que se fotografasen nada naquel cuarto, e sen sabelo fixen o do escaravello, e xa non puiden facer máis.
Escultura de Amenophis III e a súa esposa, a raíña Tiyi, que vixían o cuarto desde o fondo. Amenofis III foi o pai de Akhenaton coñecido como un deus herético e marido de Nefertiti.
Estatuas de Rahotep e a súa esposa Nofret. Son dúas esculturas sentadas e de forma redonda que pertencen a un matrimonio da clase alta, estas pezas convertéronse en grandes fitos da historia da arte polo seu gran realismo e perfección. A súa importancia radica en que nos revela a vestimenta e a fisionomía da aristocracia do Antigo Exipto.
Esta estatua de Keops é a única estatua que queda deste faraón da IV dinastía, que sempre será recordado pola súa monumental tumba.É curioso que a gran pirámide que pertence ao faraón só se conserva esta pequena imaxe.
Ramsés II representado como un neno, coa trenza lateral e o dedo na boca, protexido polo deus Horus.
Ramsés III, Horus e Set .
Non acabei de contar todo o que hai no museo, é impresionante, ten máis de 136.000 obxectos clasificados de diferentes épocas da historia exipcia: imperio tinita ou arcaico, antigo, medio, novo... pero si que vos deixamos algúnhas imaxes, e cóntovos o que fixemos pola tarde, xa que ás 4 da mañá do día seguinte levantabámonos para voar a Madrid a onde chegamos sobre as 11 da mañá.
O anano Seneb coa súa muller (2400-2500 a.C.)
Momia
O trono de Tutankamón, atopado na súa tumba, feito de madeira, ouro, prata e vidro. pertence á XVIII dinastía
Sarcófago tamén de ouro macizo
Despois da visita fomos ao zoco Khan Al-Khalili,e paramos a tomar algo,
Se mirades ben dentro do bar podedes ver unha fotografía da coñecida cantante que se escondía baixo as súas lentes de sol: Umm Kalzum. Cando ela tiña 12 anos, o seu pai vestiuna de neno e incorporouna a un pequeno grupo familiar que dirixía. Despois uniuse como coro, ao principio simplemente repetindo o que cantaban os demais. Vestiuse de neno ao estilo beduino, evitando así a desaprobación do seu pai por ter unha nena no escenario.
Os discursos de Nasser e outras mensaxes gobernamentais foron transmitidos con frecuencia inmediatamente despois dos seus concertos mensuais de radio. Umm Kalzum é considerada unha das cantantes máis importantes da historia da música árabe.
Umm Kalzum
O Cairo
Ás 19:00 xa era noite, e a única forma de volver ao hotel era en taxi, había que negociar o custo da viaxe, e alí fomos, o hotel estaba lonxe do centro. Conducía horrible, con présa, adiantando aos outros coches case tocándoos, que medo, pero chegamos....
Fin da viaxe. Ata o próximo 😊
Comentarios
Publicar un comentario